I starten av sitt forfattarskap ynskte Bjørnstjerne Bjørnson å nytte Aasen sitt landsmål, noko han gjorde med fyrsteutkastet til "Arne". Utgjevinga vart ikkje så godt motteke, og det var vanskeleg å selgje boka. Seinare bytta Bjørnson forleggar og fekk utgjeve "Arne" på nytt, men då var ikkje målforma den sama lengre.

Hadde Bjørnson ikkje møtt slik motvilje med landsmålet og berre fortsett slik han starta kan det tenkast at "Ja, vi elsker", kunne vore på landsmål!