Å sitje på garden,
son etter faren,
det er den likaste lagnad for karen

Tore Ørjasæter, diktar ("Å Vestland, Vestland")

I dag

...fekk eg eksamensresultatet, men eg syns d bli litt rart å skrive d hera.

På laurdag va eg og min trufaste handarbeidskollega Elin på ekskusjon te Trondheim for å ivivera ei stor kulturell hending, på Nordenfjeldske Kunstindustrimuseum. D va nest seiste dag av utstillinga "Med saks som pensel" med Karen Bit Vejle. Namnet seie dykk ingenting, men ho er ei dame som i 36 år har drive med papirklypp, og då meinare eg kje eit A4-ark som ein brettar 2 gonger og klypper litt i!

Kunstverka hennar æ vanskeleg å beskrive, bilete æ mykje betre:






I are etasje æ d ei fast utstilling med Hanna Ryggen. Ho æ ei veldig kjendt dame, eigentleg svensk, men gift opp te Ørlandet, som æ nabokommunen te Rissa. Ho vov veldig mykje og fint, og æ kjendt for sine figurar, symbol i bileta og eigefarga garn. Ho hae ein heilt spesiell blåfarge, men dn kjenner ingen te lengre!:


Nidarosdommen, sjølvsagt! Me va au "innom" Weisenhuset og erkebispegården!

"Jul Kvale" Hanna Ryggen:Vi minnes fra historien: Män som plutselig dukket oppfra det blå- fra stjernene? stod fram og sa sin mening rakt imot det som gjelde för hela församlingen. En man som sa nei n¨r alle andre sa ja.