Er trua på at det finst ei høgare makt noko me har lært? Eller vil kven som helst som aldri har lært noko om religionar henvende seg mot noko som er høgare enn seg sjølv når ein havnar i ein farleg situsajon?
Eg er ikkje religiøs i dag, men eg kan tenkje meg at om eg havnar i ein livsfarleg situasjon der eg kjenner at eg misser kontrollen ville eg kunne henvende meg til ein gud. Den guden ville då kanskje vera nokså lik den kristen guden, sidan det er kristendomen som er statsreligionen og det er den eg kjenner best til
Eg berre lurar på om eg hadde kome til å henvende meg til ei høgare makt om eg havna i ein slik situasjon om eg aldri hadde lært noko om religionar, aldri lært at nokon menneske trur at det finst meir mellom himmel og jord enn det ein kan ta og føle på
Vil eit slik menneske berre stole på seg sjølv, eller ligg trua på noko meir i hovudet utan at det treng å bli planta der?
Religionar har oppstått ei gong, og det må vel bety at det var noko før det? Kva tenkte dei menneska?
2 kommentarer:
Jeg tror jo at Gud er evig, at Han alltid har vært til, og at de første menneskene (Adam og Eva) kjente Gud. Tror at vi alle har en søken etter "noe" som kan forklare verden vi lever i,livet vi lever og hvorfor vi er til. Det skumleste (og mest spennende) med tro er jo at vi som mennesker ikke nødvendigvis ser en synlig fasit på spørsmålene våre. Det er bare å hoppe ut i det :) Forresten: klar for en samtale snart igjen. Veldig bra forrige gang :)
I like måte, no æ d kanskje kje så lenge te eg kjem ein tur te Oslo, då kan me snakke lenge om at mellom himmel og jord, og alt utanfor d!
Legg inn en kommentar