I stad var eg på butikken for å kjøpe meg middag, og no har eg vondt inni meg. Ikkje fordi maten ikkje var god eller fordi det var Fjordland, noko det faktisk var. Det var utruleg godt å ha i dag då eg plutseleg oppdaga kor svolten eg var og kor liten motivasjonen var for å laga noko sjølv. Dessutan reiser eg heim for sommaren om ei veke, så eg vil ikkje kjøpe masse nye matvarer som eg ikkje kjem til å bli kvitt. Men innlegget skulle ikkje handle om Fjordland eller vera ei forsvarstale der eg prøvar å forsvaret valet mitt, det syns eg ikkje er nødvendig.

Grunnen til at eg har det vondt i meg er at då eg var på butikken såg eg nokre ferdigrettar som gjekk ut 14.mai. Eg spurte om eg kunne få dei til halv pris, men då reiv butikkdama dei ut av armane mine. Så diskutera me ei stund om kor mykje mat butikkane kastar og så sa eg at eg kom vel til å finne att middagane ho hadde tatt frå meg att i søppla, men då sa ho at Coop låser inn all søpla si. Så no ser eg berre for meg eit lagerrom og eit matsøppeltårn, med god og brukleg mat.

Då eg gjekk frå butikkdama kjente eg kor vondt eg hadde i meg. Skulle ynskje eg hadde kjøpt alle pakkene, men no ser eg dei berre for meg på toppen av eit gigantisk matsøppeltårn, noko som gjer meg vondt, frustrera og sinna.

Då eg kom heim kom eg i hug at eg skulle berre kjøpt dei og så klage på dei, ettersom Coop gjev pengane tilbake dersom kunden klagar. Det hadde vore så mykje betre å hatt middag i fleire dagar framover, og så klage etterpå slik at eg hadde fått att pengane mine, då slapp i alle fall tre kyllinggryter unna søppeltårnet.

I går var det Kristi himmelfartsdag, ein heilagdag då ungar hadde fri frå skulen og mange fri frå arbeid. Eg hadde uansett fri så for meg så hadde ikkje den dagen så mykje å sei, men akkurat som på 1.mai var det nokre butikkar som var opne. Det er ikkje så vanskeleg å ikkje gå på butikken akkurat den dagen, men eg gjorde det likevel og fekk ei kjensle av at eg gjorde noko eg ikkje burde.

Det gjald kanskje særleg 1.mai. Eg gjekk på butikken, men eigentleg tenkte eg at eg ikkje burde gjera det, for då var eg med på å oppfordre butikkar til å halde opne den dagen, noko eg eigentleg ikkje er så begeistra for. Er det så veldig vanskeleg å halde stengt ei dag når butikken er open kvar dag (sundag au) til vanleg?

På heilagdagar og flaggdagar og andre fridagar byrjar eg alltid å tenkje på korleis eg kan markere denne dagen. Eg byrjar å lure på korleis folk feirar slike dagar. Nokre av desse dagane syns eg ikkje at kan gå forbi meg som vanlege dagar. Det gjeld særleg dagar som 1. og 8.mai.

Eg føler det er dagar som er noko ekstra, som ein ikkje kan gjera til kvardagar og derfor får eg og litt vondt i meg når eg går på butikken dei dagane

I stad høyrde eg på radioen og nyhetane. Det hadde hendt noko kriminelt og reporteren snakka med ein politimann, som heilt på slutten av intervjuet sa noko eg stussa på. "Vi gjør nå det vi kan for å løyse saken, så vi kan hindre at dette ikkje skjer igjen"

Vil ikkje det å hindre at ein ting ikkje skjer att vera det sama å ikkje bry seg i det heile?

Er det eg eller politimannen som er heilt på jorde her?