Eg kan sitje på skulen og kose meg, men likevel tenkje og sjå fram te alt eg kan gjera ette skulen. Som t.d. å oppdatere bloggen min, lesa ei avis, gå meg ein tur ell skrive brev. Men sø innser eg at viss eg skø skrive eit brev, må eg passe på at eg kje skriv berre d eg skreiv på bloggen, for då bli d kje noko nytt å lesa for mottakaren. Eg syns d æ artig å skrive brev, men av og til syns eg d nesten æ litt meiningslaust viss mottakaren av breva mine uansett les bloggen min. Sø sit eg på skulen då og gler meg te å skrive brev, men når skulen æ slutt sø finn eg ut at eg kje heve lyst te å skrive brev lengre, og sø finn eg på noko anna. D endar med at eg blir sitjande på skulen neste dag og glede meg te å skrive brev, ell blogg. Men sø føler eg at eg kje heve noko spennande å skrive, og eg går litt lei av å skrive kva eg gjer kvar dag, sø då endar d med at eg kje skriv noko i d heile tatt, sjølv om eg kunne skrive mykje, fordi d har skjedd mange artige ting sidan forrige oppdatering! Men d æ kje sø enkelt å få d ned på papir, sø d høyrste like artig ut som d d va!

Ein treng kje skrive kommentar på alle blogginnlegg ein les, kje alle æ verdt å kommentere, men eg kjenner at d æ endå meir meiningslaust å skrive noko når ein får kjensla av at ingen les d ein skriv uansett. Eg æ kje flink te å kommentere eg hell, men d kan ein då endre på!

PS: kan kje alle "utlendingar" skrive adressa si på bloggsida si? Hint te Sigrun og Hilde!

I tillegg heve eg gløymt minnepennen min heime, sø d blir kje bilete heilt endå!